Pierwsza dookólna foto-panorama Warszawy in English

Najstarsza dookólna foto-panorama Warszawy

W roku 1857 (zgodnie z ustaleniem daty przez naukowców), słynny warszawski fotograf, Karol Beyer* wykonał serię 12 fotografii pokrywającą kompletny dookólny widok z jednego z najwy¿szych budynków Warszawy, kopuły kościoła Św.Trójcy. Z wielką przyjemnością możemy teraz poinformować, że fotografie zostały skompilowane i ten historyczny widok360 jest tutaj! (Flash).

Wersja w wysoka rozdzielczości Flash/HTML5 (Zalecane)

Wersja w wysokiej rozdzielczości w java

Wersja w wysokiej rozdzielczości w Flash 9

Wykorzystanie kubicznej projekcji pozwoliło, po odpowiedniej transformacji zdjęć, na uzyskanie płynnego odwzorowania perspektywy przy łączeniu zdjęć w panoramę. Nie jest to możliwe w przypadku panoramy wydrukowanej na papierze. Powstające wtedy zniekształcenia linii prostych są szczególnie widoczne dla bliskich budynków i kierunkach bardziej odległych w dół od linii horyzontu. Podobne zniekształcenia występują takż w "płaskiej" panoramie opracowanej dla starej wersji Flash.

 

Panorama składająca siê z 12 zdjęć o wymiarach 20x26 cm stanowi znaczące w skali światowej osiągniêcie w dziedzinie fotografii. Fotografie są przypisywane słynnemu ówcześnie fotografowi warszawskiemu, Karolowi Beyerowi*.

Konsekwentne wykonanie 12 fotografii w celu pokazania pełnego dookólnego widoku z kopuły kościoła Św. Trójcy wcale nie było zadaniem łatwym. Luterañski kościół Św. Trójcy był w tym czasie jednym z najwyższych budynków w centralnej Warszawie. Nawet jeśli parafia jest otwarta na współpracę, dotarcie do balkonu kopuły, który jest normalnie zamkniêty dla publiczności, oraz obsługa logistyczna skomplikowanej technologii wykonywania negatywów wymagała także niemało fizycznego wysiłku.

Fotografie są wykonane metodą stykową z negatywów o tych samych wymiarach, a więc fotograf musiał używać aparatu o dużej skrzynce, wyposażonego w duże soczewki o stałej optyce. Technika mokrej płytki kolodialnej (wynaleziona w 1851 roku) była dość kłopotliwa; szklane płytki stosowane jako nośniki negatywów musiały pozostawaæ wilgotne w ciągu całej najważniejszej części procesu: od pokrycia ich emulsją światłoczułą, podczas naświetlania i aż do końca wywoływania. Oznaczało to wiele ruchu pomiędzy balkonem a fotoatelie. Dodatkowym utrudnieniem była konieczność stosowania wyjątkowych środków bezpieczeństwa, ze względu na wysoką wybuchowość mikstury kolodialnej.

Generalnie wczesna fotografia wymagała dużo własnej pracy technicznej i eksperymentów. Karol Beyer był w kursie spraw i mógł z sukcesem podjąć wyzwania. Miał on już wiele doświadczenia tak w fotografii portretowej jak i krajobrazowej (Płock, Gdańsk, Malbork i Warszawa). Mógł więc podążać bardzo szybko z rozwojem własnego know-how. Uczestniczył w międzynarodowych imprezach fotograficznych i był dobrze znanym profesjonalistą.

Obecnie fotografie panoramy są przechowywane razem z innymi skarbami sztuki fotograficznej w Muzeum Narodowym w Warszawie. To dzięki aktywnej współpracy tej instytucji stało się możliwe zaprezentowanie zkomputeryzowanej wersji panoramy na stronach Urzędu Miasta Warszawy.

Nieocenioną pomoc w zakresie uzyskania niezbędnej informacji faktograficznej okazała nam pani doc dr Wanda Mossakowska z Instytutu Sztuki PAN.

Praca ta była możliwa dzięki Urzędowi Miasta Warszawy.

Widok360 z tego samego miejsca 2004

Dynamizacja cykloramy wg K.Brandla i A. Kozarskiego 1875

_______________________

* Fotografie nie są sygnowane. Jednym z wyjaśnień może być przeszkoda jaką stanowiło wymaganie ówczesnych rosyjskich władz miasta posiadania zezwolenia na fotografowanie widoków miasta.